Περιγραφή

"Αν ισχυριζόμουν ότι έγραψα το μικρό αυτό βιβλίο με την ψυχραιμία που θα επέβαλλαν σε έναν γνωστικό άνθρωπο αρκετές δεκαετίες δημόσιων παρεμβάσεων, δεν θα ήμουν ειλικρινής. Από το πρώτο Μνημόνιο, το 2010, κυρίως όμως από την έξαρση της βίας, την άνοιξη του 2011, έχω χάσει και εγώ βεβαιότητες μιας ολόκληρης ζωής και δεν μπορώ να εξηγήσω πώς, χωρίς καλά καλά να το καταλάβουμε, φτάσαμε ως το χείλος της αβύσσου. Από την άλλη, η δυστυχία τριγύρω μας είναι τόσο διάχυτη και η φόρτιση τόσο μεγάλη, ώστε και να το θέλεις, δεν μπορείς πάντοτε να κρατήσεις το μυαλό σου καθαρό για μελέτη και νηφάλια ανάλυση.
Σε προσωπικό επίπεδο, η κρίση άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο βλέπω τον εαυτό μου ως νομικό που θέλει να λέει τη γνώμη του για τα κοινά. Κατάλαβα ότι δεν αρκεί, όπως παλιά, να καταγγέλλει κανείς τα κακώς κείμενα, για να έχει τη συνείδησή του ήσυχη. Αισθάνομαι όλο και περισσότερο ότι οφείλω να υπερασπιστώ εξίσου τα "βασικά" της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου". 

Περιεχόμενα

Προθέσεις και νεύματα
Εισαγωγή
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
ΑΣ ΞΕΔΙΑΛΥΝΟΥΜΕ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ
Μεταρρυθμίσεις, όχι βία
Για την καλή χρήση των λέξεων
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΠΟΣΟ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΘΕΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ;
Παγκοσμιοποίηση: η απορρύθμιση δεν είναι μοιραία
Ευρώπη: ένωση χωρίς ενότητα
Ελλάδα: οι σκιές της Μεταπολίτευσης
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΜΨΗ
Συντακτική ή αναθεωρητική;
Πολίτευμα: προεδρικό ή κοινοβουλευτικό;
Χρειάζονται αμεσοδημοκρατικοί θεσμοί;
Κοινοβουλευτισμός; Πλειοψηφικός ή συναινετικός;
Μία ή δύο Βουλές;
Για τις ευθύνες των πολιτικών
Πολιτικοί ή δικαστικοί έλεγχοι;
Πολιτικό χρήμα και διαφάνεια
Τα αμοιβαία όρια δημόσιου και ιδιωτικού
Για μιαν "εντοπισμένη" (συνεπώς) αναθεώρηση
Συμπεραίνοντας
Για όποιον θέλει να εμβαθύνει...