Περιγραφή

Θα μπορούσε να παλέψει ακόμα, να δοκιμάσει την τύχη του: δεν υπάρχει εξωτερικό πεπρωμένο. Υπάρχει όμως ένα πεπρωμένο εσωτερικό: έρχεται μια στιγμή που ανακαλύπτεις τον εαυτό σου τρωτό∙ τότε τα λάθη σε τραβούν σαν ίλιγγος. Και ήταν εκείνη τη στιγμή που, πάνω απ’ το κεφάλι του, σε μια σχισμή που άφησε η θύελλα, έλαμψαν μερικά άστρα, σαν θανάσιμο δόλωμα στο βάθος ενός διχτυού. Έκρινε σωστά πως τούτο ήταν παγίδα: βλέπεις τρία άστρα σε μια τρύπα, ανεβαίνεις προς αυτά, και ύστερα δεν μπορείς πια να κατεβείς και μένεις εκεί, βουλιάζοντας μέσα σε αυτά… Μα διψούσε τόσο για φως, που ανέβηκε.